0124 jeden dzień

Dziś kilka słów o książce i jej ekranizacji, która skradła moje serce bez dwóch zdań. Przyznaje, że najpierw widziałam film, a potem doczytałam wersję pisaną Jest to przepiękna historia przyjaźni, miłości i walki o samego siebie jak i o tą istotę obok. 

A dokładniej?

Emma (Anne Hathaway) i Dexter (Jim Sturgess) poznają się w noc ukończenia szkoły - 15 lipca 1988 roku. Ona jest dziewczyną z klasy robotniczej, ma ambicje, marzy o uczynieniu świata lepszym. On jest bogatym uwodzicielem, który pragnie, by świat układał się tak, jak on tego pragnie. Postanawiają spotykać się ze sobą 15 lipca, każdego kolejnego roku. Przez  następnych dwadzieścia lat dowiadujemy się o ich miłościach, złamanych sercach, sukcesach, ziszczonych nadziejach i niespełnionych marzeniach.

To możemy przeczytać w internecie. A co skrywa ta historia?

Oboje są młodzi i piękni, choć zupełnie inni. Emma raczej nieśmiała, skryta, wstydliwa. Dexter odważny, błyskotliwy, atrakcyjny. Oboje po rozdaniu dyplomów prawie lądują ze sobą w łóżku. Jednak do zbliżenia nie dochodzi. Ona podkochiwała się w nim przez całe studia, on jej prawie nie zauważa, bo dziewczyn ma na pęczki. Postanawiają zostać przyjaciółmi i każdego 15 lipca przez kolejne lata spotykają się, dostrzegając jak zmieniło się ich życie przez miniony rok. Ona stara się osiągnąć wiele własną ciężką pracą, on zaś wylajtowany myśli, że wszystko przyjdzie mu łatwiej niż się wydaje. Oboje pakują się w nieudane związki, oboje szukają swojej drogi w życiu osobistym i zawodowym. Popełniają błędy, palą mosty, dostają nauczkę od losu. I mimo, że widują się raz w roku przez jeden dzień, wiedzą, że zawsze mogą na siebie liczyć. Spotkania te są przeróżne. Od udanych wieczorów prze lampce wina i śmiechach wspomnień, po pijackie zwierzenia przez telefon. Przez te lata oboje nie zdają sobie sprawy do końca, że są dla siebie stworzeni, że nikt ich wzajemnie nie zrozumie jak oni sami siebie. Emma szybciej uświadamia sobie, że Dex nie jest tylko jej przyjacielem, jednak stawia na tej drodze mur wiedzą, że mam on żonę i córkę. Porażka zawodowa i zrujnowany związek doprowadza go na samo dno. A jedyna osoba, która go szczerze wspiera i kocha to Emma. Po wielu latach w końcu uświadamiają sobie ile są sami dla siebie warci, ile dla siebie znaczą i jak bardzo byli w tym swoim dotychczasowym życiu zagubieni. Ile lat zmarnowali, a może jak wiele czasu potrzebowali, by zrozumieć czym jest prawdziwa miłość. 

I gdy wydawać by się mogło, że ta historia musi skończy się dobrze, bo przecież w końcu po tylu przełajach znaleźli siebie, coś idzie nie tak. Co? Nie zdradzę wam tego. 

Film moim zdaniem jest piękną ekranizację książki, choć ta jest bardziej rozbudowana, zresztą jak to zawsze bywa. Uwierzcie mi albo i nie, ale jest to jeden z lepszych filmów ostatnich lat jaki widziałam i na dodatek z moją ukochaną aktorką w roli głównej. 

Szczerze wam polecam ten film i jeszcze bardziej książkę. Tylko chusteczki w pogotowiu.

Pozdrawiam Ruda