0168 5 książek, których nigdy nie przeczytam/nie przeczytałam do końca

Macie takie książki, które nie przejdą wam za żadne skarby? Ja mam i to sporo. Zraża mnie albo reklama albo język jakim jest napisana lub co gorsza tematyka. I nie mam co ukrywać, że jest takich książek sporo. Wiązać się to może też stąd, że czytam wybrany gatunek- nie lubię książek fantazy, za to pochłaniam kryminały i książki obyczajowe, ale z jakimś przesłaniem. Nie znoszę pustych dziadostw o niczym, napisanych tylko po to, żeby nazwisko autora znalazło się na półce w empiku:)

A zatem jak wygląda moje zestawienie?

 1. 50 twarzy Greya i cały tabun Greyów

Tak wiem, zaraz tabun zapatrzonych i uwielbiających tą trylogię zje mnie za sam fakt, że śmiałam pomyśleć negatywnie o tej książce, nie mówiąc już o tym, że jak mogłam tego nie czytać. A i owszem nie mogłam. Powód? Przede wszystkim dla mnie historia o niczym. Erotyczne powieści rodem z harlekinów to zupełnie nie moja bajka. Nie umiem, nie chcę i nie potrafię czytać czegoś takiego. Zwyczajnie. Opisy namiętnego, ba ostrego seksu, z elementami perwersji nie przemawiają do mnie. Pewnie, każda kobieta marzy o tym, by mężczyzna jej pragnął i pożądał. Ja w pewnym stopniu też i jest to coś zupełnie normalnego i ludzkiego. Jednak może pewne kwestie zostawmy w zaciszu swoich sypialni. Uwierzcie mi lub nie, ale wcale nie fajnie mi się czytało opisy poniżania, picia, wiązania. To kompletnie nie moja bajka i nie wiem zupełnie co widza w tym inni. Książka zadziałała na wiele kobiet jak narkotyk. Czytały ją w ukryciu po nocach, z wypiekami na policzkach, zagryzając wargi i pojękując po cichu jakby same miały orgazm. Jezu, litości. Chcesz mieć orgazm? Weź faceta i uprawiaj z nim seks, a nie podniecasz się fikcją literacką. Poza tym, ten bestseller jest napisany tak prostym, ba wręcz wulgarnym językiem, że aż mi się nie dobrze robiło. Stąd też przeczytałam z wielkim trudem ¾ pierwszej części. Dalej nie dałam rady. Gdy weszła ekranizacja ciągle słyszałam głosy, czy w filmie znajdą się ostre erotyczne sceny? Bosko. Oglądać pornosa w kinie. Doznania niezapomniane. Film okazał się bardziej romantyczny niż erotyczny. Jednak i tak bilety na premierę zostały sprzedane w mgnieniu oka. Nie ogarniam. Może jestem inna, może chora psychicznie, może …. spełniona seksualnie? Tak, może dostaję od swojego partnera wszystko co potrzebuję i nie muszę rajcować się opisami seksu oralnego na 30 stronach „bestselleru wydawniczego”.  Zakładam taką ewentualność.

Jedyny plus tego szału to fajna piosenka Ellie i nic poza tym w moim odczuciu

Zlinczujecie mnie, wiem, ale jestem szczera, tak czuję.

2. Potop 

Kto z was przeczytała wszystkie lektury szkolne ręka do góry? Ooo las rąk widzę. Ja nie przeczytałam tylko jednej- "Potopu". Nie mogłam. Mimo, że jest to piękna powieść historyczna i powinniśmy być dumni z Sienkiewicza za to, że to dzieło jest nasze polskie, to jednak archaiczny język, opisy bitew i życia w tych dawnych i bardzo odległych czasach kompletnie do mnie nie przemówiły. Stąd też w liceum z lekturą wygrało streszczenie i film- chwała reżyserowi, że powstał. I mimo, że bardzo lubię historię, ba był to mój ulubiony przedmiot w szkole, to jednak przeczytanie "Potopu" było dla mnie udręką. Podchodziłam do zadania kilka razy. Niestety moje próby kończyły się zaśnięciem po 15 minutach. Nie udźwignęłam ciężaru prozy tak wysokiej. Widać nie byłam godna. Mogłabym 10 razy od dechy do dechy przerobić „Lalkę” czy „Nad Niemnem”, które tak na marginesie wykańczały mnie opisami przyrody, jednak i tak czytanie o „globusie” było lepsze niż o ostrzeniu miecza.

Wybacz autorze, ale poległam niczym wieśniak w obliczu Pana.

3. Wojna polsko-ruska

Swojego czasu na twórczość Masłowskiej był szał. Wszyscy się zaczytywali, okrzyknięto ją odkryciem roku właśnie za powieść „Wojna polsko- ruska”. Skusiłam się na szczęście z biblioteki, bo gdybym kupiła z własnych pieniędzy, to byłyby bardzo źle wydane pieniądze. Książka jest stosunkowo cienka, ale to wystarczy by zrazić się do autorki na zawsze. Ja się zraziłam i chyba z Panią Dorotą nie polubię już nigdy. Fabuła denna o niczym, język dziwny, wulgarny, prostacki, pokręcony. Ambitne podejście do kiboli, tępych panienek z solarium i bijatyk na osiedlach. Coś fantastycznego. Owszem są dobre książki, które obrazują życie w blokowiskach, spelunach i to językiem, który się chłonie. Sama tematyka trudnej młodzieży, trudnych relacji między kobietą a mężczyzną, gdzie w grę wchodzi przemoc, narkotyki jak najbardziej potrafi się obronić. Jednak bełkot Masłowskiej jest czymś tragicznym w mojej ocenie. Nie znam nikogo wśród moich znajomych, kto by się zachwycał tą pozycją literacką. Może jestem ignorantką, nie doceniam wielkiego talentu Pani Masłowskiej. Ja go nie rozumiem.


4.  Władca Pierścieni

 Wiem. Zabijecie mnie. Nie przeczytałam ani pół strony. I nie dla tego, że uważam to za gniota literackiego, ale tylko i wyłącznie, że to zupełnie nie mój klimat. Nie lubię książek typu fantazy. Zwyczajnie nie. Żadnych skrzatów, elfów, bajkowych krain. Nie. Uwielbiam kryminał, zabójstwo, krew, trupy. Jednak powiem wam szczerze, że filmy na bazie tych powieści obejrzałam chyba nawet 3-4 razy, Na Hobbicie byłam nawet w kinie:) I film mi się podobał. Ale czytać tego nie umiem. Umarłabym z nudów. Nie wiem dlaczego tak jest. Może to specyfika filmu, że człowiek widzi dany obraz i go chłonie inaczej, niż czytając miałby sobie wyobrażać akcję sam? Cholera wie. Stąd te,ż unika powieści o gatunku przygodowym, fantazy, gdzie są dziwne stwory i dziwne krainy. Nie potrafię tego czytać, choć nie obrzucam jajkami autora, bo uważam, że odwalili kawał dobrej roboty.


5. Dom nad rozlewiskiem

Pewnie zaraz też odezwą się pasjonaci i obrońcy twórczości Pani Kalicińskiej, ale nie trawię tych książek. Kilka lat temu był szał. Ba nawet moja mama mu uległa i zakupiła. Podkradłam z półki, po kilku stronach umarłam. Nie mogłam. Nie kręciło mnie to zupełnie. Serial, który pokazywała telewizja publiczna, może i fajny, może nie. Obejrzałam kilka odcinków, ale bez większego entuzjazmu. Nie wiem może jestem mieszczuchem i nie kręcą mnie takie wiejskie historyjki? Nie obrażając nikogo, kto mieszka na wsi, nawet sama mieszkałam:) Reasumując historia jest dla mnie osobiście denna, zwyczajna, bez szału. No bo co w tym nadzwyczajnego, że kobieta traci pracę, rzuca ją mąż odchodząc do innej i wyjeżdża na wieś złapać oddech, odnawia relacje z matką i córką. Coś odkrywczego? Nie wydaje mi się. Tak wiem, chodzi tu o relacje, psychologię i takie tam. Jednak to nie dla mnie zupełnie.


A wy robaczki macie jakieś książki, którym mówicie NIE?